Kral Konuştu

 Evet sensin!

Sizin köy bizimkinden büyük!

Her şeyin en iyisini sen yaparsın. Acının en büyüğünü de sen yaşadın. Kimse senin kadar kitap okumadı. Kimse senin kadar iyi konuşamaz. Kimse senden iyi sevişemez. Sen sevdin mi de çok iyi seversin. Fakat kimse senin sevgine layık da değil. 

En iyi geleceği gören de sensin. Geçmişten konuşurken fi tarihinde saatin bilmem kaçında haftanın o gününde olan olayı da en iyi sen  hatırlarsın. 

Tamam kardeşim biz susalım sen nasılsa beynimizi de okuyorsun. Ne desek zaten yalan. Sen bilirsin şimdi cevapları da. Hangi rengi seviyorum sen söyle. Ben bilemem ne yemem gerekir, yürümeye hangi adımla başlanır. 

Kariyerde Nirvana, hayatı astral görmüş geçirmiş, Buda heykeli gibi oturduğu yerden "Ben demiştim." demek için sinsi gülüşler. 

Kaç yenilgiden çıktığını değil, kaç kez başardığını anlat bana. Kaç kez cesaret edip hiç bilmediğin yolda navigasyon açmadan gittiğini. Kaç kez yağmura rağmen güneş açacak umudu ile şemsiyesiz çıktığını. Kaç kez birine güvenip yola saatler öncesinden çıktığını ve ellerin ceplerinde geri dönsen bile bir kez daha gittiğini anlat. 

Birisi için sevmediğin halde o eğleniyor diye o müziğin sesini sonuna kadar açıp kaç kez eğlenir gibi yaptın. Daha önce anlattığı şeyi milyon kez anlatırken yine aynı heyecanla aynı kahkaha ile gülmeyi denedin mi. Sabaha kadar en boş sohbet için uykundan vaz geçip tüm gün kendine küfrettin mi mesela ertesi gece aynı şeyi yeniden yapmayı göze alarak. Hiç bir maçta karşı takım tribününde oturup kendi takımının golüne çığlık atıp o korkuyu hissettin mi. Hiç kazanamayacak olduğunu bildiğin halde bilmediğin bir oyunu oynadın mı. Sözlerini bilmediğin o şarkıyı sesin kötü olsa da, herkesin dalga geçmesine rağmen söyledin mi. 

İki seçenek arasında kaldığında hiç en sevdiğin takımın maçı yerine onunla sokakta bir bankta hiç konuşmadan oturup rüzgarla yüzüne vuran saçlarının kokusunu çektin mi içine. Ne zaman birini uykusundan uyanmasın diye kolunun ağrısına sabredip kendinden geçtin. Hiç bir yola çıkıp geri dönüşünü düşünmeden kilometrelerce yürüdün mü mesela. 

Sensin, kralda sensin, zaferler de senin. Yetersiz olduğun her konuda gereksiz gördüğün her olayda ''Ben demiştim.'' demek için köşene çekilip bekle. 

Çünkü olmasa da o heyecan ve tecrübeleri deneyen insanlar kadar asla cesur olamayacaksın. Neden olmadığını, neden yapamadığını ve nasıl olması gerektiğini kendi hayat bulmacalarını çözmüş insanlar kadar asla tecrübelerin olmayacak. 

Aynı yoldan gidip farklı manzara göremediğin için aynı konu da ''Ben demiştim.'' demen kimin umurunda. İnsanlar hata yapar, insanlar konuşur, insanlar yaşar ve insanlar ölür. Herkesin hayatı bir senaryo. Kendi yazar, kendi oynar ve kendi istediği sonu yaşar. İnsanlar dener, yanılır sonra başka bir yoldan gider olmazsa başka bir yoldan daha mı olmadı semti değiştirir. Anılar biriktirir. İnsanlar biriktirir. Yeni insanlar belki de. ''Ben demiştim.'' demek için değil. ''Ben de denemiştim, birlikte yapalım mı sana nasıl olacağını anlatabilirim.'' demek için. 

Hayat tekrarı olmayan herkesin kendine özel film senaryosudur. Birilerinin hayatındaki banka gişesi önünde bekleyen figüran olmaktansa  başrolünde olduğu düşünülürken, filmin ortasında ölen oyuncu olmayı tercih ederim. Asıl kahraman zaten filmin başında hiç dikkat çekmeyen o aktör değil miydi. 

En de sensin kral da sen. En büyük hiç de. Yanılgılara selam olsun.